کارگردان و فیلمنامه‌نویس مشهدی در خاطراتش درباره ورود به سینما گفت: تا قبل از انقلاب، خانواده های مذهبی سینما را به نوعی تحریم کرده بودند و بچه‌هایشان را از رفتن به سینما منع می‌کردند.

به گزارش شرکت عمرانی کارکنان از مشهد، جواد شمقدری، کارگردان و نویسنده فیلم های به یادماندنی توفان شن، روزهای ابدی، روایت انقلاب و… با بیان این که سینما قبل از انقلاب از نظر فرهنگی مشکل جدی داشت، اظهار کرد: تا قبل انقلاب اکثر سالن‌های سینما در خیابان ارگ مشهدواقع بود و  بسیاری از خانواده ها سعی می‌کردند از این خیابان کمتر عبور کنند، یا در پیاده‌رو و جلوی سالن‌های سینما راه نروند. وی افزود: خانواده‌های مذهبی به جد سینما را تحریم کرده‌ بودند. شرایط برای من هم اینگونه بود گاهی موقعیت‌هایی پیش می‌آمد که بچه‌ها در دبستان، راهنمایی یا دبیرستان به سینما می‌رفتند؛ ولی من به دلیل باوری که داشتم به سینما نمی‌رفتم. تا اینکه شرایط در سال ۵۶ کمی تغییر کرد و فیلم‌هایی به سینما آمد که به تفکر چپ در دنیا تعلق داشت؛ مثل فیلم‌های چارلی چاپلین یا «دیوانه‌ای از قفس پرید»؛ آن زمان این فیلم‌ها میان بچه‌هایی که در فضای روشنفکری و انقلابی بودند به عنوان فیلم‌های متفاوت تعریف می‌شد. شمقدری در ادامه خاطراتش گفت: اولین بار «جویندگان طلا» اثر چارلی چاپلین را در سینما دیدم و بعد هم «دیوانه‌ای از قفس پرید» و یکی دو فیلم مشابه مثل «لک‌لک‌ها به خانه باز می‌گردند» از جمله فیلم‌هایی بودند که من قبل از انقلاب به سینما «آریا» رفتم و دیدم. وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان اینکه سینما در طول حیات خود چندین بار دچار بحران شده ‌است، مطرح کرد: یکی از بحران‌ها میسر شدن نمایش فیلم‌ها در خانه بود؛ چیزی به عنوان سینمای خانگی، پرده‌های بزرگ و یا تلویزیون که ابعادش بزرگ‌تر شده ‌بود، باعث می‌شد مردم در خانه بنشینند و کمتر به سینما بروند. این اتفاق تنها در ایران رخ نداد بلکه در کل دنیا این رویه شکل گرفته ‌بود.

  حدود 10 درصد مردم کشورمان به سینما می روند وی افزود: کسانی که در غرب بودند و می‌خواستند سینما از رونق نیفتد این ایده را مطرح کردند که در کنار مراکز تجاری، سالن‌های سینما قرار بگیرد تا از نظر اقتصادی به نحوی به هم کمک کنند که اگر مخاطب سالن سینما کم بود، در خلال فضای تجاری، خسارت سینما پرداخت بشود. این الگویی است که ابتدا در غرب اجرا و سپس با فاصله ده سال، در ایران هم پیاده شد به نظر می‌رسد در مجموع، الگوی موفقی است. این کارگردان ادامه داد: باید یک مقایسه‌ای صورت بگیرد که نسبت جذب مخاطب پردیس سینمایی آزادی تهران که صرفا سینماست با پردیس‌هایی که در یک فضای تجاری هستند چقدر است و چه تفاوت معنا‌داری دارد؟ این نیازمند یک کار مطالعاتی است؛ اما به نظر می‌رسد الگوی ساخت سینما در مراکز تجاری، موفق بوده است، به ویژه در محله‌هایی که سینما در آن حوالی نیست و حالا این الگوی موفق در شهر مشهد توسط موسسه «بهمن‌سبز» حوزه هنری با احداث پردیس سینمایی «مهر کوهسنگی» اجرایی شده است. منطقه کوهسنگی مشهد می‌طلبید که چنین فضایی یعنی یک مجتمع فرهنگی چند منظوره در آن جا مهیا بشود. کارگردان و فیلمنامه نویس مشهدی با بیان اینکه الگوی مصرف فیلم توسط مردم تغییر کرده‌ و مراجعه‌‌شان به سالن‌های سینما کم شده ‌است، اظهار کرد: به نظر می‌رسد این فرایند ادامه پیدا کند. البته دیدن فیلم به صورت جمعی و در ابعاد بزرگ پرده سینما یک لذت دیگری دارد ولی بسیاری این تجربه را ندارند. در کشور ما حدود ۱۰ درصد مردم به سینما می‌روند و ۹۰ درصد به سینما نمی‌روند. پایان پیام/